S’ochtends toen ik naar de METAR(het actuele weerbericht van het vliegveld) keek, maakte ik mij totaal geen zorgen over het weer, immers met wolken die op of boven de 1500 voet hangen kan ik prima onderdoor, toen ik naar buiten keek zag ik bij ons in Gouda toch wat anders, daar leken de wolken wat lager. Maargoed ik kan er toch niet zoveel aan doen dus eerst maar even gaan werken. Toen ik daarvan terugkwam was het nou niet echt verbeterd, maar de METAR sprak nog steeds rooskleurige waarnemingen en voorspellingen uit, nouja toch maar richting het vliegveld dan.
Eenmaal daar aangekomen eerst een cola’tje gedronken, ik was iets te vroeg aanwezig en mijn instructeur en vliegtuig moesten nog terugkomen van een introductievlucht. Toen toch naar maar een keer naar de METAR gekeken die ik steeds minder begon te vertrouwen, er kwamen nu wel erg veel sportvliegtuigjes terug naar het veld…
Toen de instructeur klaar was met zijn vorige les, samen even naar het weer gekeken, hij was net zelf via de Hotel arrival teruggekomen en het zicht was daar echt te slecht, ook richting Mike en Romeo (gouda en dordrecht) was het niet veel beter, toch maar wachten op beter weer dan. Ik heb nog geen gecancelde vlucht gehad maar van de 5 waren er 3 in matige weerscondities.
Na drie kwartier wachten toch maar vast een vluchtplan ingediend zodat we daar niet op hoeven te wachten als we ineens weg kunnen. Na een drankje weer even naar buiten gekeken en het leek richting Gouda(mike) nu een stuk beter te worden, de bewolking zat in ieder geval hoog genoeg. Er was nog een andere instructeur die dat blok niets te doen had en toch ook daarna met de SVM weg moest dus wachten tot ik terug was moest ze toch, dus ging ze mee. Nu zat ik dus met twee instructeurs in het vliegtuig, lekker dan:-)
Toen toch maar naar de kist, rondje lopen, ff kijken of alles er nog aan zat, vleugels, motor, oliepeil OK, mooi instappen dan maar.(in werkelijkheid controleren we nog wat meer onderdelen maar dit staat wel stoer, toch?) Toen vriendelijk aan de toren gevraagd of we naar de fuel station mochten taxi’en, er zat namelijk nog maar voor drie kwartier brandstof in en we willen toch wel marge hebben en nog iets langer vliegen, dus langs de grote transavia en cityjet kisten richting de Fuel Station (zouden we gespot zijn vanaf het panoramaterras?)
Eenmaal daar aangekomen heel soepel het toestel neergezet bij de pomp (jaja ik heb eerder een vliegtuig getankt dan een auto), daar is het eigenlijk vrij simpel je vertelt het apparaat dat je toch echt AVGAS komt tanken, begrijpt dat je daar geen vuurtjes bij moet houden, en even vertelt welk toestel het is kan je dan eindelijk die zwart-afgevende slang pakken en in de zijkant van het toestel steken, de tank heeft een inhoud van 110 liter en wij tankte er rond de 60 liter bij volgens mij zodat we iets onder de 100 uitkwamen, de instructrice die mee ging wilde niet weer gaan tanken straks.
Toen heeft Marco snel de startklaring aangevraagd voor een Mike departure ondanks dat we op ons vluchtplan Romeo hadden neergezet. Toen ging ik iets te enthousiast en snel starten, ik vergat de fuel pump aan te zetten, en die is tijdens het starten toch wel fijn om ervoor te zorgen dat je fuel naar je motor blijft lopen.
Daarna zelf voor het eerst radiocontact gemaakt met de toren om een taxi-klaring aan te vragen, die wist ons te vertellen dat we naar baan 24, intersectie V2 mochten taxi’en. Dus dat heb ik nog even terugverteld tegen de toren zodat die mij kon corrigeren mocht ik het verkeerd verstaan hebben, maar dat ging helemaal goed dus we konden voorzichtig langs de pomp taxi’en richting de baan. Verder waren er amper andere vliegtuigen te vinden die de motor hadden draaien (misschien was het weer toch wel erg slecht?!) maar toch doorgegaan, als we nog langer wachten moesten we een nieuw vluchtplan gaan aanvragen en gezien de volgende les van marco en de beschikbaarheid van de PH-SVM was het nu of niet. Dus richting de baan en daar toch maar van het vluchtplan afgeweken om richting Gouda te vliegen via de M-departure. Na de departure bleek dat we weer aardig zwaar waren(volle tank+3 personen), tegen de maximums aan, daardoor klom de Robin DR400-120 niet zo snel, maar de motor pruttelde lekker door. Na twee rechterbochten hingen we bij Pappa op 800 voet, maar het zicht verslechterde behoorlijk.
De toren zag dit ook en bood ons aan om er een hotel departure van te maken, deze loopt richting hoek van holland en volgens een ander vliegtuig wat daar net vandaan kwam zat de bewolking daar net wat hoger, nouja richting Gouda ging het toch echt niet worden dus wij draaiden over de baan en de Terminal heen om richting schipluiden en vervolgens Hoek van Holland te vliegen, op dat stuk vlogen wij zo hoog mogelijk maar de 1000 voet die zo leuk bedacht is hebben wij maar heel even gehaald.
Eenmaal daar mocht ik even laten zien wat ik allemaal al kon, we gingen steile bochten doen, nou dat ging vorige keer erg goed, maar toen was het weer perfect en had ik een goede horizon en dus een referentie van de neusstand, dat moest ik nu veel grover schatten en dat resulteerde in een steile bocht waarin ik ongeveer 100 voet daalde, beetje jammer, terugklimmen naar 1000 voet en nog een keer maar nu over links, die ging al beter maar weer iets te laag. Na dit een aantal keer herhaalt te hebben ging ook dat goed, toen even gezocht naar wat gaten in de wolkenmassa boven ons. Om te voorkomen dat ik recht in een wolk zou vliegen heeft Marco de 120PK motor flink laten zweten, wij gingen door een gat heen maar door de hoge neusstand ging de snelheid er snel uit, maar het lukte wel om op veilige hoogte te komen om de Clean Stall te gaan oefenen, voor de zekerheid was wel Marco’s speeltje aangezet, een Garmin navigatie-systeem waarmee we indien nodig de weg terug konden vinden, het zicht op de grond was beperkt. Maar we zaten nu wel op veilige hoogte, 2000 voet oftewel 600 meter om de Stall te doen. Eerst een demo, die had ik tijdens mijn proefles ook al een keer gehad maar dat was een approach to stall, dan word bij de waarschuwing die het vliegtuig geeft al gecorrigeerd, nu gingen we kijken wat er gebeurd als we uit de lucht vallen.
Klinkt leuk toch?
Goed, motorverwarming aan, vermogen zo laag mogelijk en hoogte houden, de snelheid zakt rap naar benenden en marco trekt de neus omhoog om de 2000 voet vast te kunnen houden. Het piepje waarschuwt dat we bijna niet meer vliegen…
Enkele seconden later valt de linkerkant van het toestel naar beneden, Marco duwt hier mee, zodat ook de rechtervleugel omlaag valt en we weer snelheid winnen, tegelijkertijd gaat het gas weer open en binnen ca. 10 seconden vliegen wij op veilige snelheid en 1900 voet, we zijn dus 100 voet naar beneden gevallen.
En nu ik, it’s time to rock ‘n roll!
zelfde verhaal, motorverwarming aan, gas eraf, en hoogte vasthouden, dat ging goed, en hoe langzamer ik ging des te meer voelde ik dat de controls zwaarder gingen (nee, ik heb geen stuurbekrachtiging, alles zit 1-op-1 op mijn controlstick;-)) Naarmate het piepje afging kwam de neus echt goed hoog, is toch wat anders als op de simulator, daar had ik stiekem al op geoefend.
Ik viel nu 120 voet naar beneden voor ik het toestel weer op veilige snelheid had, heel netjes voor een eerste keer.
Daarna moesten we even terugdraaien richting Hoek van Holland, eigenlijk moest het toestel alweer klaarstaan voor de volgende…
Vlak voor ons en 700 voet onder ons was een gat in de wolken, dus gas dicht, motorverwarming aan, en neus naar beneden we gingen erg rap naar beneden, dan is het wel fijn als je een zware kist hebt:-)
De hotel-arrival op de terugweg ging vrij soepel, ik begin al redelijk de weg te vinden rond Rotterdam:-) Bij het veld aangekomen kregen we op Downwind al de klaring om te landen, het was nog steeds erg rustig. Dus weer gebruik gemaakt van ons zware gewicht en de motor een beetje verwennen met de verwarming en flaps erin om snelheid te verliezen zodat we niet met 200 kilometer per uur op de baan komen, ~65 knopen is een stuk comfertabeler en komt neer op zo’n 120 km/u Nog steeds harder dan ik met de auto gereden heb maar voor het vliegtuig erg langzaam. Tijdens de landing zat Marco klaar om in te grijpen maar ik ving alleen te vroeg af, ik moest wat meer durven neus iets langer laag houden en pas op het laatste moment net aan boven de baan blijven hangen, zodat we dan kunnen afwachten tot we 10 cm op de baan vallen, dan landen we zo zacht mogelijk, toch wel zo fijn voor de passagiers en het vliegtuig, daarna rustig teruggereden naar de club en de administratie gedaan, planned 1.0 hours, actual 1.0 hours. Damn were good!
NEXT flight: 15 augustus, weer in de PH-SVM en weer met Marco, dit keer neem ik zelf een passagier mee;-)
